Contextuele benadering is een levensvisie waarbij de lasten, vragen en problemen van de cliënt nooit op zichzelf staan, maar in zijn context worden gezien. Zelfs als er nooit iemand uit die context mee komt naar de therapiesessies.

Deze benadering gaat ervan uit dat wanneer mensen tot hun recht willen komen en juist daarin vastlopen, dit veelal een relationele oorzaak heeft in de voor hem belangrijke (familie) relaties. Deze relaties zijn de meest krachtige bron van heling en ontwikkeling en bieden tevens kansen om met de problemen om te gaan. Wanneer geen letterlijk herstel van relaties mogelijk is biedt deze benadering toch uitkomst.

Niet de zoveelste nieuwe stroming of oplossingsrichting
Het contextuele gedachtengoed is niet de zoveelste nieuwe stroming of oplossingsrichting. Het is simpelweg een beschrijving van wat zich in het leven en in het omgaan met het leven afspeelt en welke mechanismen mensen en gezinnen daarop ontwikkelen. De meeste mensen zullen het daarom ook direct herkennen of zelfs zeggen “dat wist ik eigenlijk al”. En juist deze eenvoud is de unieke kracht van deze benadering.

Deze therapeutische levensvisie is beschreven door de Hongaarse proff. dr. Ivan Boszormenyi-Nagy. Hij kwam hiertoe tijdens zijn werk in de psychiatrie en werkte nauw samen met andere gezinstherapeuten. Op deze manier formuleerde hij een 30-tal begrippen die je wetmatig zou kunnen noemen voor iedere relatie en gezinsstructuur. De meest opmerkelijke zijn:

• Loyaliteiten; aan wie je wel of niet loyaal bent of mag zijn
• De balans van geven en ontvangen per relatie
• (On)rechtvaardigheid in iedere één op één relatie
• Betrouwbaarheid en vertrouwen; hoe heb je dat meegekregen en hoe geef je dat vorm