Artikel Eva: Het boek ‘Verlangen naar Erkenning’

‘Het belangrijkste object in de praktijk van contextueel therapeut Gerrie Reijersen van Buuren is een bak met poppetjes. Wie gaat graaien in de grote bak komt niet alleen Duplo- en Playmobilpoppetjes tegen, maar ook schat-kistjes, houten blokjes, stukjes rood en blauw touw en verschillende andere voorwerpen. Dit alles is voor Gerrie Reijersen van Buuren on-misbaar bij de therapie die zij aanbiedt, onder de noemer ‘therapie in beeld’. Recent schreef zij een boek over deze therapievorm: Verlan-gen naar erkenning.’

De drie poppetjes 

Volgens Reijersen van Buuren heeft iedereen ten minste drie ‘poppetjes’ in zich. Het kleintje staat voor het diepste innerlijk, je echte ‘zelf’. Bij dit klein-tje hoort een schatkist, met daarin de erfelijke eigenschappen die je bij je geboorte meekrijgt. Het kleintje, je diepste innerlijk, is heel kwetsbaar. Daarom heeft iedereen ook een ‘reddertje’ in zich, dat eigenschappen uit de schatkist kan opdiepen om je innerlijk te beschermen. Wanneer je diepste zelf bijvoorbeeld heel angstig is, kan het soms wel goed zijn om uit de schat-kist wat stoerheid te halen, om zo je innerlijk te beschermen. Maar daarin moet je niet doorslaan. Wanneer je ‘reddertje’ de baas speelt over je ‘klein-tje’ wordt dat uitgebeeld door het poppetje dat het reddertje uitbeeldt, op een houten blokje te zetten. Daardoor torent het boven de andere poppe-tjes uit.

Het derde poppetje staat voor de volwassene die je bent. Als het goed is, is er een innerlijke dialoog tussen de drie poppetjes, waarbij de volwassene de coördinator is. Geen van de drie poppetjes zal dan de baas spelen, maar ze zijn met elkaar in balans’

Lees hier het hele Artikel: Het boek ‘Verlangen naar Erkenning‘