Interview Eva: Verlangen naar erkenning

‘Hoe werkt dat, die poppetjestherapie? Gerrie Reijersen van Buuren: “Mensen wor-den in de relaties die ze nu hebben bepaald door de relaties uit het verleden. En die rela-ties bepalen ook de toekomst van jou en je kinderen. Dat heb ik geleerd van Iván Bös-zörményi-Nagy (een Hongaars-Amerikaanse psychiater en psychotherapeut). Ook heb ik geleerd dat wanneer je zicht krijgt op je drijfveren in je relaties van vroeger en je daar iets mee doet, dat doorwerkt in je rela-ties van nu. Deze principes liggen ten grond-slag aan mijn werken met poppetjes.

Een piepklein babypoppetje verbeeldt je kern, je wezen, je puurheid en ook je kwets-baarheid. Omdat je in deze wereld nou een-maal niet zo kunt blijven, haal je uit je schatkist van genetische kwaliteiten een kwaliteit die je gebruikt om je dierbaren te geven of

om jezelf te beschermen. Dit beeld ik uit met een groter poppetje dat voor het kleintje gaat staan, waardoor het kleintje onzicht-baar wordt, afgeschermd. Deze twee me-chanismen zitten in meer of mindere mate in iedere volwassene. Het derde, volwassen poppetje heeft als taak de verantwoorde-lijkheid te nemen voor de twee kleintjes in zich.

Het is verbazingwekkend dat mensen direct dit mechanisme herkennen bij zichzelf, dat het hen direct inzicht en duidelijkheid biedt in zichzelf. Het proces van ‘leren leven met hoe het is’ wordt hiermee direct in gang gezet. Dat is denk ik het meest essentiële wat ik mensen wil leren: verantwoordelijk-heid nemen voor je eigen geschiedenis en die positief omzetten in het heden ten goede van jezelf en de ander, en zeker ook je kin-deren.

Het grappige is dat mensen dit heel makke-lijk doorvertellen aan hun dierbaren. Zo werkt de therapie als vanzelf direct door daar waar het hoort te gebeuren: bij de mens en zijn relaties, in hun leven. Hele ge-zinnen zitten zo thuis met Playmobil of Du-plo te praten over zichzelf en hun situatie.’

Lees hier het hele Interview Eva: Verlangen naar erkenning